بررسی تأثیر آموزش به روش شبیه سازی بر عملکرد پرستاران در احیای نوزادان در بیمارستان فریده بهبهانی

زمینه و هدف: کارکنان پرستاری با یادگیری اصول صحیح احیای نوزاد، می توانند از آسفیکسی و مرگ نوزادان جلوگیری نمایند. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش به روش شبیه سازی و فیلم برداری به طور همزمان بر عملکرد پرستاران در احیای نوزادان انجام گردید. روش کار: در این مطالعه تجربی، 40 نفر از کارکنان پرستاری با استفاده از روش تصادفی سازی ساده به تیم های دو نفره تقسیم شدند. سطح دانش قبل و بعد از مداخله با آزمون کتبی بررسی گردید. محیط شبیه سازی و سناریوسازی جهت بررسی عملکرد قبل و بعد از مداخله، مورد استفاده قرار گرفت و فیلم برداری در تمام مراحل احیا از تیم ها انجام شد. قبل از آموزش هر تیم، گروه آزمایش فیلم خود را مشاهده نمود و از طریق تحلیل خطاها، تمرین بر مانکن و مشاهده فیلم آموزشی احیا (٢٠١١) آموزش دید و سپس دو مربی آموزش دهنده احیا به فیلم ها به صورت دو سو کور با چک لیست استاندارد نمره دادند. داده ها با استفاده از آزمون های independent t، paired t، اندازه های تکراری و ضریب همبستگی pearson در نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: سطح دانش گروه شاهد و آزمایش به ترتیب 9 و 10 نمره افزایش یافت که این اختلاف معنی دار نبود (830/0 = p). در حیطه عملکرد نیز قبل از آموزش تفاوت معنی داری مشاهده نشد (109/0 = p)، اما یک ماه پس از آموزش، وجود اختلاف معنی دار بین عملکرد دو گروه (001/0 > p)، تأثیر آموزش در گروه آزمایش را نشان داد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استفاده از شبیه سازی و فیلم برداری به طور هم زمان برای آموزش، تأثیر بیشتری در فرایند یادگیری خواهد داشت. پس بهتر است برای آموزش از هر دو روش استفاده گردد تا تأثیر بیشتری داشته باشد.